ಸ್ಮಶಾನ ವೈರಾಗ್ಯ

ಎತ್ತಿ ಆಡಿಸಿದ ಕೈಗಳು , ಕಟ್ಟಿ
ಎದೆಗಪ್ಪಿರಲು
ನೂರಾರು ಮೈಲಿ ಜೊತೆ ನಡೆದ
ಕಾಲುಗಳು ಮರಗಳಂದದಿ
ಮಡಚಿ ಚಕ್ಕುಲೂರಿರಲು
ಸಂಸಾರದ ಬೆನ್ನೆಲುಬಾದ ಬೆನ್ನು
ಕುಲುಮೆಗೆ ಮುಖಮಾಡಿರಲು
ಹಸನ್ಮುಖಿಗೆ ಮೆರಗಿಟ್ಟ ಕಣ್ಗಳಿಗೆ
ಬೆಳಕು ಬೇಡವಾಗಿರಲು
ಬಾಳಿನುಸಿರಾದ ಹೊಳ್ಳೆಗಳಿಗೆ
ಹತ್ತಿ , ಹೊದಿಕೆಯಾಗಿರಲು
ಪ್ರಾಣ, ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮಡಿಲು
ಸೇರಿರಲು
ನಿರ್ದಯಿ ನೇಸರನೆದುರು ನಾ
ಅಸಹಾಯಕನಾಗಿರಲು
ಅಂಧಕಾರದಂದದಿ ಆವರಿಸಿತ್ತು ನನ್ನ, 
ಸ್ಮಶಾನ ವೈರಾಗ್ಯ

ಕಂಡ ಕನಸುಗಳ ಅರ್ಥ ಮರೆಯಾಗಿ
ಗೆದ್ದದ್ದು, ಗಳಿಸಿದ್ದೆಲ್ಲ , ವ್ಯರ್ಥವೇ ಆಗಿ
ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಲೋಕ,  ಸುಟ್ಟಂತೆ
ಕರುಕಲಾಗಿ
ಜೀವನದ ಅರ್ಥ ಸಾರ್ಥಕಥೆಗಳು
ಅನರ್ಥವಾಗಿ
ಇರುವಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಮಳೆ
ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ನನಗಾಗ ಕಾರ್ಮೋಡವಾದದ್ದು
ಸ್ಮಶಾನ ವೈರಾಗ್ಯ

ನೀ ಆ ಘಳಿಗೆಗೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಆಳಿದ
ಸಾಮ್ರಾಟನೇ ಇರಬಹುದು
ಜಗದ ಮಾಯೆ ನಿನ್ನನುಂಗಿ ಹಾಕಿದೆ ಇಂದು.
ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುವ ಕುಮ್ಭಕರ್ಣನಂತೆ
ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ  ಎದ್ದು ಬರುವೆ
ನನ್ನವರವರಿವರು   ಕಾಲನೊಳಗೆ ಲೀನವಾದಾಗ